Co mieli ze sobą wspólnego – Albert Einstein, Ludwig van Beethoven, Leonardo da Vinci, Maria Skłodowska-Curie?

Raz na wiele lat w społeczeństwie pojawiają się wyjątkowe jednostki z nowatorskim, niekonwencjonalnym spojrzeniem na świat i kreatywnym, otwartym umysłem. To wizjonerzy – artyści, naukowcy, przedsiębiorcy zdolni do wyjścia poza ramy standardowego sposobu myślenia i zmiany dotychczas ustalonego porządku.

Świat zmieniają wizjonerzy. Dzięki nim świat zmienia się, staje się lepszy. Wspólną cechą wszystkich wybitnych osobowości jest zdolność do kreatywnego, prawopółkulowego sposobu myślenia.

Po co nam edukacja prawopółkulowa?

Posiadamy dwie półkule mózgowe – bardzo skomplikowane struktury koordynujące aktywność całego organizmu. Obie półkule choć podobne anatomicznie, różnią się zasadniczo funkcjonalnie. Specjaliści od rozwoju dzieci zwracają uwagę na odmienną rolę obu półkul w procesie nauki i zapamiętywania.

PRAWA półkula odpowiada za emocje, kreatywność, intuicję, podświadome, fotograficzne zapamiętywanie obrazów, pozadedukcyjne rozwiązywanie problemów matematycznych, szybkie (płynne) czytanie. LEWA półkula jest racjonalna – pozwala uczyć się poprzez powtarzanie, rozwiązywanie problemów i zapamiętywanie z użyciem technik logicznych polegających na zbieraniu danych, ich analizie i wyciąganiu wniosków.

Jeśli rozwiązujesz zadanie matematyczne analizując poszczególne części składowe, punkt po punkcie – zdominowała cię  lewa półkula. Jesteś racjonalny, systematyczny, dostosowany do otoczenia i poddający się narzuconym regułom. Jeśli potrafisz podać rozwiązanie natychmiast i nawet trudno ci wyjaśnić, jak do niego doszedłeś – znaczy to, że twoje ośrodki prawopółkulowe mają się całkiem nieźle –

z pewnością jesteś człowiekiem kreatywnym, zdolnym do rozwiązywania problemów w sposób niekonwencjonalny.

Oba sposoby myślenia i uczenia się są ważne. Obie półkole współpracują ze sobą i wykorzystują swoje pokłady by umożliwić jak najlepsze przystosowanie się jednostki do otaczającego cię świata.

Niestety ewolucja uznała, ze świat powinien składać się przede wszystkim z jednostek podporządkowanych ogólnie panującym regułom i wyposażyła nas w możliwości nauki prawopółkulowej jedynie w wieku wczesnodziecięcym. Nie przewidziała, że cywilizacja da ludzkości możliwość rozwoju i uczenia się do późnego wieku dojrzałego. Zostaliśmy więc zaprogramowani w taki sposób, by myślenie i uczenie się prawopółkulowe zakończyło się z chwilą, gdy ma miejsce integracja młodego człowieka ze społeczeństwem – około 6 roku życia. Mniej więcej w tym czasie przeciętne dziecko traci niebywałą do tej pory zdolność do błyskawicznego gromadzenia informacji – fotograficznego zapamiętywania obrazów, liczenia w pamięci, uczenia się języków. Nabywa natomiast zdolność uczenia się poprzez dedukcję, powtarzanie i analizę.

Niestety wraz z zanikaniem zdolności do myślenia i uczenia się prawopółkulowego, zdobywanie wiedzy przestaje być zabawą – procesem „bezbolesnym” i podświadomym. Staje się trudne, mozolne i nudne.

Współczesna edukacja szkolna

Cały system współczesnej edukacji szkolnej utrwala lewopółkulowy sposób myślenia oparty na uczeniu się pamięciowym i wykorzystaniu technik logicznych polegających na zbieraniu danych, ich analizie i wyciąganiu wniosków. To ważne i potrzebne umiejętności. Jednak zaniedbanie rozwoju prawopółkulowego sposobu myślenia powoduje pozbawienie młodego człowieka, nierzadko w sposób nieodwracalny, zdolności do czytania ze zrozumieniem, szybkiego zapamiętywania, nieschematycznego sposobu myślenia i kreatywnego podejścia do rozwiązywania problemów.

Współczesna edukacja szkolna produkuje więc umysły  funkcjonujące według narzuconych schematów i zasad. Osoby zdolne do myślenia w sposób kreatywny to statystycznie pojedyncze jednostki, zawsze jednak w przyszłości doceniane na rynku pracy i zasilające kadry kierownicze. To także przyszli wizjonerzy – przedsiębiorcy lub artyści.

Co możemy zrobić dla swoich dzieci?

Edukacja prawopółkulowa doceniana i stosowana z powodzeniem w wielu krajach pozwala na równoległy rozwój i współdziałanie obu półkul mózgowych u dziecka. Ten bilateralny sposób nauczania porównywany jest często do jazdy na rowerze. Edukacja szkolna (lewopółkulowa) to zmierzanie do celu z użyciem jednej tylko nogi. Współdziałanie obu metod edukacyjnych to szybkie i sprawne pedałowanie obunożne. Należy pamiętać, że w przypadku edukacji prawopółkulowej decydujące znaczenia ma wiek dziecka – efekty są największe do 6 roku życia.